آتش هم شعری ست
تپنده و بی قرار
در بی شمار
صداهای مملو از سکوت
در اعماق جنگل سبز
وقتی که باران ریز ریز
خاک سرد را می بوسد
وقتی که اندوه
پیرامون ما می رقصد
آتش هم شعری ست
در یقینی که به تردید نشسته،
در امیدی که در یاءس
سقوط کرده است،
آتش
آخرین بهانه است.
همچون شعری
که در خیال می رقصد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر