درباره : بعد از هزار سال، سرانجام از پیله درآمدم. پروانه ای شده ام با بال های آبی زیبا در دشت جنون. پروازم را زیر باران می بینی؟
در من غریوی سر برمی کشد
پژواک حسرتی که شناور است در روحم.
هنوز تن به مرداب نداده ام.
در تَرَک ها ی آینه
سپیده دم را جستجو کردم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر