درباره : بعد از هزار سال، سرانجام از پیله درآمدم. پروانه ای شده ام با بال های آبی زیبا در دشت جنون. پروازم را زیر باران می بینی؟
جانم عریان است
در پیشگاه خیالت
آنسان که قطره بارانی
برگلبرگی نشسته است
در دنیای بی خویشتنی
خویشتنم را
به آب می سپارم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر