درباره : بعد از هزار سال، سرانجام از پیله درآمدم. پروانه ای شده ام با بال های آبی زیبا در دشت جنون. پروازم را زیر باران می بینی؟
گویا مدام به دنبال خویش می گردم
در واژه ها ی گم شده
در صداهایی که حتی نیستند،
در آوازهای کهن فراموش شده
در شعری که بر کاغذ نمی نشیند.
دلتنگی آزمونی ست گویی
به نوای تاری دلخوشم
و همین کافی ست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر