درباره : بعد از هزار سال، سرانجام از پیله درآمدم. پروانه ای شده ام با بال های آبی زیبا در دشت جنون. پروازم را زیر باران می بینی؟
دچار جنون جغرافیا شدم
و گریستم
تااعماق انتهای بودنم
گریستم
تا نفس تمام شد و مردم.
آری تمام شدم.
برای آن سرزمین
که از آن من نیست
و من
زنجیر شده ام
به خاکی که
ذره ذره ام
نام کوهستان هایش را
فریاد می زند.
بیچاره آنکس
که هوای سرزمینش
در ریه هایش نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر