درباره : بعد از هزار سال، سرانجام از پیله درآمدم. پروانه ای شده ام با بال های آبی زیبا در دشت جنون. پروازم را زیر باران می بینی؟
آن شب
در کنار آرارات
تا سپیده دم اندیشه کردم
و دانستم
( هم نیک می دانستم )
که تنهایی آدمی
پایان ندارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر