تاریخ سفید

مرگ 

از لای درزهای پنجره 

به عشق نگاه می کند. 

پوست سیاه شب، 

پر از جراحت است. 

جنگلی مغموم 

از آینه های شکسته. 

با واژه هایی که 

بر تاریکی نقش بسته اند. 

خشکیده، 

مرده. 

اینسان مرگ نفس می کشد.