۱۳۹۷ شهریور ۳۱, شنبه

افسوس.زندگی!

ماه 
نحیف و اندک بود
و خروسان نوبالغ را
سپیده دم 
به مسلخ می بردند. 
ارسال شده توسط در
برچسب‌ها: ,

۲ نظر:

  1. ناشناس۱۳۹۷ شهریور ۳۱, شنبه ساعت ۲۱:۳۶:۰۰ (‎+۳:۳۰ گرینویچ)

    ماه در چاه خنده مي كرد
    گاه گاه
    مي فتاد بر دامن چاه
    آه آه
    كس برد چون ماه پناه
    اندر اين بيراهه راه

    پاسخحذف
    پاسخ‌ها
    1. Anahita k۱۳۹۷ مهر ۱, یکشنبه ساعت ۱۰:۵۴:۰۰ (‎+۳:۳۰ گرینویچ)

      شاید تنها پناهگاهش چاه بوده.بعضی وقتا راه دیگه ای نمی مونه.

      حذف

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)