تازه از بستر مرگ برخاسته بودم. این بار چندم بود که به همین سادگی می مردم، و پس از چند روز، دوباره قلبم به حرکت در می آمد. ساده شده بود. مثل خشک شدن درختان. که چشممان به دیدنش عادت کرده. مثل همین واقعیت های معمولی روزمره. یعنی مرگ واقعی غیر از این است؟ نه فکر نمی کنم.
ما به مرگ عادت می کنیم.
همانگونه که به زندگی.
چقدر ساده است.
زیستن
و دست کشیدن از آن.
و ما فقط خیال می کنیم که مرگ سخت است.😔
دنياي پيچيده ايست
پاسخحذفكوه به كوه مي رسد
و
آدم به آدم نمي رسد !