تغزل

رفتگر 

لبخند می زد 

و با حلقه اش بازی می کرد. 

انگار 

با یک انگشتش، 

دنیا را می چرخانْد. 

صبر بی رمق

رفتگر 

شکسته های قلبش را 

زیر پای زن ریخت  

  که دست در دست مرد 

از روی  فرش شیشه ای 

عبور کند. 

دلباران

رفتگران شهر 

همه عاشق شده اند 

قلب هایشان را 

 از روی زمین جارو می کنند   

باد جان کجایی؟!

رفتگر  

رفته توی نخ روسری زن 

آه اگر از سرش بیفتد! 

شوق

رفتگر  

سلام مرا نشنید، 

صدای پاهای زن ،

در عبور خرامانش  

گوش هایش را پر کرده بود.