۱۴۰۲ اسفند ۱, سه‌شنبه

خواب ها

آسمان در من ریشه دوانده است. 

همراه باران بر زمین فرود می آیم

همراه آفتاب بر ابرها سفر می کنم

بر بال پرندگان

 بر فراز کوهستان ها 

آواز سر می‌دهم

در آغوش بادها 

پهنه ی اقیانوس های پهناور را 

در می نوردم

آسمان 

آری آسمان در من ریشه دوانده

بی آنکه ردی از خود برجای بگذارد.


در نام و نشان، هیچ نمی گنجم.

کفش هایم کوچک شده اند. 

 

۱۴۰۲ بهمن ۲۴, سه‌شنبه

تا ابدیت

آدمی!

آه  آدمی

آدمی فقیر است

و آنکه غنی ست،

چه گنج ها یافته است!

می اندیشم  که آیا

"تنهایی"  

ثروت است

یا غربت؟ 

۱۴۰۲ بهمن ۲۳, دوشنبه