در من غریوی سر برمی کشد
پژواک حسرتی که شناور است در روحم.
هنوز تن به مرداب نداده ام.
در تَرَک ها ی آینه
سپیده دم را جستجو کردم.
۱۳۹۹ آذر ۱, شنبه
آن روزهای معصوم
آیا اینسان واژه ها سنگ شده اند؟!
چسبیده برگلوگاه خیال
انگار که همه مان مرده ایم.
شعر نفس نمی کشد.
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)