ما لابلای ورق ها بودیم.
کتاب های کهنه
با خطوطی زیبا
از دست نوشته های
شاعران و دیوانگان.
ما رقصیدن آموختیم
از عاشقانه های درد
از دردهای عاشقانه.
همیشه
لحظه ای هست
که به درازا می کشد.
یک لحظه
که تا ابد می پاید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر