۱۳۹۹ تیر ۱, یکشنبه

سال های سپید

در خود گم می شویم
آنچنان که دیگر
همدیگر را پیدا نمی کنیم. 
باد می وزد 
 برگ های نازک کاج 
بر زمین نقش می بندد. 
ما هم اینگونه تمام می شویم
با انبوهی از نقش های مانده 
بر دیوارها 
صفحه های سفید و سیاه
واژه های تازه 
حرف های همیشگی
سپس
سال های دور 
بعد ها و بعدها
آیا چیزی به خاطر می آوریم؟‍!


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر