درباره : بعد از هزار سال، سرانجام از پیله درآمدم. پروانه ای شده ام با بال های آبی زیبا در دشت جنون. پروازم را زیر باران می بینی؟
دستم باز است،
افسار شرم را
دور انداخته ام
ببین که چه گستاخانه
از عشق خواهم نوشت.
آنسان که لاک پشتی
در آسمان به پرواز درمی آید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر