این رنگ تلخ

به نظرم آمد 

که باران در به در است. 

با وجود این همه درخت

و خاک تشنه 

که آغوش می گشودند 

برای لمس کردنش، 

باران دربه در شده بود. 

انگار مرثیه بود.

برای سرزمینی که سوخته بود.