درباره : بعد از هزار سال، سرانجام از پیله درآمدم. پروانه ای شده ام با بال های آبی زیبا در دشت جنون. پروازم را زیر باران می بینی؟
جغد کوچک
-فکر می کنم اندازه مشتم باشد-
بازگشته است.
با بهار.
شب ها. در گوشه ای سقف خانه
سوت می کشد.
چیزی شبیه سوت.
بازگشت او شاید نشانه ای ست.
من هم می دانم.
آدمی به امید زنده است.
و حتی
اندکی عشق.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر