دیوانگی مرز ندارد تا جنون؛ و این سهم زیبای آدمیان است. گمان می کنم اگر دیوانگی نبود، آدمی هیچ نداشت برای فرار از مردگی. همچون دنیای مه آلودی که جسم های بی رمق را در خود جای می دهد تااندکی بیاسایند. آه! دیگر چه نیازی به باور و ایمان است؟ هیچ. همان یک نقطه ی تاریک کافی ست. برای به پایان رساندن خویشتن.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر