درباره : بعد از هزار سال، سرانجام از پیله درآمدم. پروانه ای شده ام با بال های آبی زیبا در دشت جنون. پروازم را زیر باران می بینی؟
تردیدی نیست که مرگ در کمین نشسته است
در اطراف درخت های سوگوار
جایی را می یابم
سرد و ساکت
سپس اندکی فریاد می کشم.
در دایره ی ابدیت
ااسیر در نقطه ی تکرار
ابیات موهوم حیات،
پیرامونم حلقه می زنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر