درباره : بعد از هزار سال، سرانجام از پیله درآمدم. پروانه ای شده ام با بال های آبی زیبا در دشت جنون. پروازم را زیر باران می بینی؟
نه در بیداری بر نسق بیداران
کام بَرَم.
نه تا سپیده دمان
خواب بر چشمانم مهمان شود.
همچون ارواح
بر باد سوارم
و با باران سخن گویم
ای برآمده از سالیان گمشده در تاریخ!
از میان آن خورجین کهنه
واژه بیرون بیاور
واژه
که به نجات ما برخواهد خواست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر