۱۳۹۶ مرداد ۳۱, سه‌شنبه

ناگزیر

دیوانگی 
تصویر چشمانی است 
که بی محابا در آینه می افتد. 
مثل ماه در خندق آب.  

بعدا نوشت: این شعر توسط یکی از خوانندگان گرامی وبلاگ در بخش کامنت برای من نوشته شده بود که برای تشکر از ایشان اینجا در اینجا گذاشتم. 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر