۱۳۹۷ اردیبهشت ۲۳, یکشنبه

فقط به یاد می آورم

ما بی کران بودیم. 
بی پایان  
و پر از شوق امتداد.  
انگار که ما
تمام آدم های روی زمین بودیم. 
انگار که ما 
جای همه ی موجودات نفس می کشیدیم. 
آه که چه مزه ی 
باران می بارید. 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر