۱۳۹۷ اردیبهشت ۲۹, شنبه

سکوت لعنتی

دلتنگی، 
خاطره ای است. 
تصویری مبهم از خودمان. 
ما از دست می رویم. 
بی آنکه دریافته باشیم، 
درکجا جهان ایستاده ایم.
بی آنکه دریابیم، 
آنکه معنای ما را می داند، 
آنکه پناهگاه خیالهایمان می شود،  
کجآی این همه تیرگی ایستاده است. 
ما از دست می رویم.
بی آنکه رویاهایمان را 
در هم بیامیزیم. 
و خواب هایمان، 
به تنهایی به پایان خواهد رسید. 
پایان دنیا همین است. 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر