۱۳۹۷ خرداد ۲۵, جمعه

چه حجم تاریکی!

این سنگفرش های مبهم را 
بی تو زیاد گریسته ام. 
این هوای تارِ دود گرفته را 
در غیبت نگاه معطرت 
بسیار نفس کشیده ام.
شاید
روزی این درد را بفهمی؛
 همچنان که پیش از من
دیگران فهمیده اند. 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر