شب را مویه می کنم.
به تاریکی بازگشته ام.
تمام چراغ ها را کشته اند؛
که با طلوع اولین نور
بال هایمان از هم بپاشد.
ما واژه ها را زندگی کردیم؛
بی آنکه طعم خوش مفاهیم
در ذائقه ی ذهن ما بنشیند.
واژه ها همگی لال بودند.
آه اگر اولین شعاع نور
درونمان را روشن کند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر