۱۳۹۹ اردیبهشت ۱۴, یکشنبه

در این سرای بی کسی

انگار مفهوم عشق در طول زمان دچار دگردیسی می شود. نه در چشم ها و دهان آدمیان، که در قلب هایشان. انگار زمان، وطیفه ی بزرگی بر دوش می کشد: صیقل روح آدمی. و این عشق است که پیروزمندانه پرچم خویش را در انتهای عمر ما به اهتزاز در می آورد. او آخرین رهایی بخش است. 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر