آسمان اینجا

قلبم سنگین است‌

آنقدر که تاب کشیدنش را

به این سو و آن سو ندارم

یک گوشه نشسته ام.

و از پنجره ی خسته

به کوچه ی خاک آلود

 نگاه می‌کنم.

منتظر غروب هستم

‌کمی از این بار را 

بر‌ دوش او خواهم گذاشت.

این هم راهی ست‌.