راه دوری ست.

هستی می تواند خلاصه شود

فقط در چند صفحه ی سیاه و سفید 

و واژگانی بلاتکلیف

که آویزان دهان های ما هستند

و گاه حتی 

مثل پروانه ای محبوس

توان بیرون پریدن از خیالمان را ندارند.

دلم می خواهد به واژه های معمولی تن بدهم
و آنقدر ساده شوم که از خودم بیرون بزنم.
اینگونه آسوده می شوم.